Tutaj masz całą ustawę.
Ustawa o czasie pracy kierowców z dnia 16 kwietnia 2004 r. (Dz.U. Nr 92, poz. 879; tj. z dnia 30 sierpnia 2012 r. Dz.U. z 2012 r. poz. 1155),
Otóż, intencją ustawodawcy jest możliwość zastosowania do pracownika jednego, dostosowanego do specyfiki jego pracy systemu czasu pracy.
Art. 139 par 2 kodeksu pracy zasadniczo zakazuje łączenia ze sobą systemu przerywanego czasu pracy z systemem równoważnym określonym w art. 135 kp (klasycznym), z systemem równoważnym stosowanym przy pracach polegających na dozorze urządzeń lub związanych z częściowym pozostawaniem w pogotowiu do pracy (art. 136 kp), z systemem równoważnym stosowanym do pracowników zatrudnionych przy pilnowaniu mienia lub ochronie osób, a także pracowników zakładowych straży pożarnych i zakładowych służb ratowniczych (art.137 kp), czy też przy pracy w ruchu ciągłym (art.137 kp).
Kodeks pracy jako regulacja ogólna zawiera również zakaz łączenia systemu przerywanego z systemem skróconego tygodnia pracy (art. 143 kp) oraz z system czasu pracy, w którym praca jest świadczona wyłącznie w piątki, soboty, niedziele i święta (tzw. weekendowy system czasu pracy).
Zatem w polskim prawie krajowym obowiązuje ogólna zasada zakazu łączenia systemów czasu pracy, która jednak zostaje wyłączona przez regulację szczególną jaką jest ustawa o czasie pracy kierowców z dnia 16 kwietnia 2004 r. (Dz.U. Nr 92, poz. 879; tj. tj. z dnia 30 sierpnia 2012 r. Dz.U. z 2012 r. poz. 1155), w której przewidziano możliwość zastosowania wobec kierowców tzw. mieszanego systemu czasu pracy.
Zgodnie z brzmieniem art. 19 przedmiotowej ustawy w uzasadnionych przypadkach w ramach systemu równoważnego czasu pracy dopuszcza się stosowanie przerywanego systemu czasu pracy określonego, według z góry ustalonego rozkładu czasu pracy z uwzględnieniem przepisów o obowiązkowym dobowym odpoczynku.
Rozkład czasu pracy sporządzony w ramach tego systemu powinien obejmować okres co najmniej miesiąca. System ten często stosowany jest w regularnych przewozach osób, gdzie należy mieć na uwadze, iż planując czas pracy
kierowców należy uwzględnić oprócz czasu pracy i okresu przerw również czas odpoczynku.
W tym miejscu koniecznym staje się wyjaśnienie, czym charakteryzują się łączone ze sobą systemy czasu pracy tj. przerywany i równoważny system czasu pracy.
Jeśli chodzi o system równoważny to w tym systemie dopuszczalne jest przedłużenie wymiaru czasu pracy do 12 godzin na dobę, natomiast wymiar czasu pracy przedłużony w poszczególnych dniach jest równoważony skróconym czasem pracy w innych dniach lub dniami wolnymi od pracy.
System przerywany natomiast może być stosowany, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, według z góry ustalonego rozkładu, przewidującego nie więcej niż jedną przerwę w pracy w ciągu doby, trwającą nie dłużej niż 5 godzin, natomiast w przypadku gdy kierowca wykonuje przewozy regularne - przerwa może trwać nie dłużej niż 6 godzin, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy nie przekracza 7 godzin.
Za czas przerwy, o której mowa powyżej, kierowcy przysługuje prawo do wynagrodzenia w wysokości połowy wynagrodzenia, wynikającego z jego osobistego zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu warunków wynagradzania - 60% wynagrodzenia.
W sytuacji gdy nie wyodrębniono kategorii zaszeregowania, wynagrodzenie to wyniesie 60% wynagrodzenia przysługującego kierowcy, co w praktyce jednak nie będzie występowało z uwagi na ograniczenia w stosunku do zakazu uzależniania wynagrodzenia kierowcy od ilości przewiezionego ładunku czy tez od ilości przejechanych kilometrów, jeśli taki system wynagradzania stanowiłby zagrożenie bezpieczeństwa na drogach lub zachęcał do naruszania przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2006.
W przerywanym systemie czasu pracy, mogą być zatrudniani kierowcy których praca może być świadczona w dwóch odcinkach czasowych w ciągu trwania doby pracowniczej, przedzielonych przerwą trwającą maksymalnie 5 lub 6 godzin w zależności od rodzaju wykonywanych przez kierowcę przewozów.
W odniesieniu do kierowców wykonujących regularne przewozy osób możliwe jest wprowadzenie przerwy dłuższej o godzinę tj. w wymiarze 6 godzin , z zastrzeżeniem, ze kierowca w tym dniu nie może pracować dłużej niż 7 godzin.
Łączny czas pracy przed i po przerwie nie może przekroczyć 8 godzin, natomiast 7 godzin w przypadku gdy przerwa będzie trwała 6 a nie 5 godzin.
Należy zwrócić uwagę, że przepisy nie regulują kwestii podziału czasu pracy w tym systemie na określone odcinki czasowe, co oznacza, ze decyzja w tym zakresie będzie należała do pracodawcy.
Podczas przerwy wynikającej z przerywanego systemu czasu pracy kierowca może swobodnie dysponować swoim czasem, co oznacza, że może opuścić swoje stanowisko pracy i czas ten przeznaczyć na odpoczynek lub załatwienie spraw osobistych.
Nieprawidłowym zatem działaniem byłoby zobowiązanie kierowcy do przebywania na terenie zakładu pracy w trakcie wykorzystywana przerwy (Ustawa o czasie pracy kierowców Komentarz Łukasz Prasołek rok: 2010).
Przykład: Pierwszy odcinek czasowy trwa 5 godzin a drugi np. 3 albo równe odcinki czasowe pierwszy 4 godziny i drugi 4 godziny.
Podział godzinowy musi wynikać z obowiązującego rozkładu czasu pracy, określającego konkretne godziny trwania przerwy.
Istotną kwestią jest również fakt, że przerywany system czasu pracy można wprowadzić zarówno do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym, jak i w przypadku kierowców wykonujących nie zarobkowe przewozy drogowe wykonywane na potrzeby własne przedsiębiorstwa oraz, że przerywany system czasu pracy może być zastosowany do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym niezależnie od dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu, którym wykonywane są przewozy.
Ustalenie systemu i rozkładu czasu pracy kierowcy
Systemy i rozkłady czasu pracy oraz przyjęte okresy rozliczeniowe ustala się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w obwieszczeniu, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy (art. 18 uocpk).
Natomiast system przerywanego czasu pracy o którym mowa w art. 16 ustawy o czasie pracy kierowców, wprowadza się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy, a u pracodawcy, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa - w umowie o pracę.
Reasumując powyższe rozważania, zasadniczo obowiązuje zatem zakaz łączenia ze sobą poszczególnych systemów czasu pracy, przy czym takie rozwiązanie dopuszcza wobec kierowców ustawa o czasie pracy kierowców. tzw. system mieszany (tj. stosowanie systemu przerywanego w ramach systemu równoważnego) jest dopuszczalny z zachowaniem wymogów ustawowych określonych w art. 19 ustawy o czasie pracy kierowców, a więc w uzasadnionych przypadkach i z
uwzględnieniem przepisów o obowiązkowym dobowym odpoczynku.
Zastosowanie systemu mieszanego w praktyce wydaje się bardzo korzystnym rozwiązaniem dla przedsiębiorstw transportowych, gdyż pozwala on w sposób racjonalny dostosować organizację pracy do realnych potrzeb pracodawcy w aspekcie przyjmowanych zleceń przewozowych a jednocześnie obniżyć koszty pracy poprzez uniknięciu generowania nadgodzin.
|
Pewnie ze moze i 6 i 10 i 15.
